Το πιο σημαντικό από όλα: Αφήνετε πάντα φιλοδώρημα στους εργαζομένους των εστιατορίων. ΠΑΝΤΑ. Όχι μόνο γιατί έτσι θα σας προσέχουν παραπάνω, όσο πρωτίστως γιατί είναι σκατοψυχιά να καταναλώνει κάποιος αστακούς και καραβίδες και να μην αφήνει τίποτα στους ανθρώπους, που φρόντισαν για αυτό.
Ψυχή και μάτια έχουν ρε, και τα παιδιά που σας εξυπηρετούν, άνθρωποι είναι κι αυτοί όπως εσείς, επειδή ο Θεός έδωσε χρήμα μόνο στην αφεντιά σας, νομίζετε ότι είστε μόνοι σας στη γη?
Δεν έχουν κι αυτά δικαίωμα να πιούνε ένα ποτηράκι?
Καλύτερα είναι να πάρετε ένα πιάτο λιγότερο ή κάτι πιο φθηνό και να αφήσετε πουρμπουάρ, θα γίνετε καλύτεροι άνθρωποι έτσι και θα αισθανθείτε πολύ όμορφα, μόνο η βρωμοστομάχα σας σας ενδιαφέρει?
Και μην κρύβεστε πίσω από την πληρωμή με κάρτα, πρέπει να έχετε πάντα μαζί σας σε μετρητά ένα ποσό που θα αντιστοιχεί στο 5 με 10 τοις εκατό του λογαριασμού για τους σερβιτόρους. Δεν έχει νόημα να πληρώσετε παραπάνω με την κάρτα, γιατί κατά σφοδρότατη πιθανότητα θα τα παντελονιάσουν οι εστιάτορες.
Να είστε άρχοντες ρε στη ζωή σας, κιμπάρηδες, βασιλιάδες, όχι τσιφούτηδες και μοναχοφάηδες.
Και να διεκδικείτε κάθε φορά που φεύγετε από το κατάστημα που επισκεφθήκατε να λένε για εσάς: “Πάντα άρχοντας ο κυρ Βασίλης, ο Θεός να τον έχει καλά” και όχι “Αυτός ο γύφτουλας ο ΜακΝτακίδης, πάλι δεν άφησε μία. Νομίζει ότι θα τα πάρει μαζί του τα λεφτά προφανώς”.
(απόσπασμα από το λήμμα ΣΤΟ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ 1 (Ο πελάτης), από το βιβλίο του Democratic Gourmet)
