Αλήθεια, έχετε σκεφτεί ποτέ γιατί τηγανίζουμε?
Ποιος ο λόγος, δηλαδή, αντί να χρησιμοποιήσουμε νερό (για βράσιμο) ή ακόμα και ελάχιστο λάδι ή τίποτα (για σχάρα), να γεμίζουμε το τηγάνι μας με το έχον και μια κάποια αξία έλαιο ή λίπος, για να φτιάξουμε ένα φαγητό που σίγουρα δεν είναι τόσο υγιεινό, όσο τα αντίστοιχα βραστά ή τα ψητά?
Γιατί να μην επιλέξουμε να “προσλάβουμε” τις εκατοντάδες επιπλέον θερμίδες, με τις οποίες μας επιβαρύνει ένα τηγανητό σε σχέση με ένα ψητό ή βραστό πιάτο, τρώγοντας ένα γλυκό, ένα παγωτό ή έστω μεγαλύτερη ποσότητα φαγητού?
Για νοστιμιά θα πει κάποιος. Δεν αντιλέγω, τα τηγανητά είναι σχεδόν πάντα πιο νόστιμα από τα βραστά, αλλά είναι πιο νόστιμα και από τα ψητά?
Συγκρίνεται ένα steak στα κάρβουνα με ένα τηγανητό?
Ποιος πιστεύει, άραγε, ότι τα τηγανητά λαχανικά είναι πιο νόστιμα από αυτά που φτιάχνονται μέσα σε έναν ξυλόφουρνο?
Αλλά ακόμα και το τάχα μου απόλυτο χιτ του τηγανιού, οι τηγανητές πατάτες, υπολείπονται σαφώς σε γεύση των καλών ψητών πατατών.
Τι, έχετε αντίρρηση?
Φάτε λοιπόν τηγανητές και ψητές πατάτες 15 λεπτά, αφότου βγουν από τη φωτιά και ύστερα τα ξαναλέμε. Οι τηγανητές θα είναι ήδη πανιασμένες και χάλια, την ώρα που οι ψητές θα είναι μια χαρά.
Κάποιες φορές μάλιστα ακόμα και οι βραστές κατά γενική αντίληψη “ξενέρωτες” παρασκευές είναι ανώτερες από τις αντίστοιχες τηγανητές. Οι βραστές γαρίδες δεν είναι γευστικά χειρότερες από τις τηγανητές, τα αντίθετο θα έλεγα, στο τηγάνι η ντελικάτη γεύση τους ψιλοκαλύπτεται από αυτήν του ελαίου, ειδικά αν αυτό είναι βαρύ.
- Τότε, ρε φίλε, γιατί εξακολουθούμε και τηγανίζουμε? θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος.
- Λοιπόν, για να μην τα ισοπεδώνουμε όλα. Δύο είναι πρωτίστως οι λόγοι για τους οποίους τηγανίζουμε:
α) Ο χρόνος. Το λάδι στο τηγάνι μπορεί να φτάσει σε πολύ μικρό χρόνο σε εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες, οι οποίες θα δημιουργήσουν το θερμικό περιβάλλον, ώστε το φαγητό μας να γίνει ταχύτατα και σε κάθε περίπτωση απείρως πιο γρήγορα σε σχέση με το νερό και τον αέρα. Ωστόσο, ο κυριότερος λόγος για τον οποίο τηγανίζουμε είναι
β) Αυτή η ρουφιάνα η τραγανή υφή.
Αλήθεια, ποιος από εμάς σε κάποια στιγμή της ζωής του δεν έχει κλείσει τα μάτια για να απολαύσει αυτό το “κρακ” που προσφέρει το τηγανητό φαγητό?
(απόσπασμα από το λήμμα ΤΗΓΑΝΙΣΜΑ από το βιβλίο του Democratic Gourmet)
