Πολλά τα ζητήματα σε αυτό το λήμμα, όμως θα αρχίσω από κάτι άλλο, το οποίο λογικά θα έχετε ήδη προσέξει.
Σπάνια χρησιμοποιώ την λέξη “σεφ”, η οποία κατά τη γνώμη μου ενώ μεν έχει συγκεκριμένη έννοια, σχεδόν πάντα χρησιμοποιείται εσφαλμένα και καταχρηστικά αντί της ορθής λέξης μάγειρας.
Το ερέθισμα για αυτή τη σύντομη παρένθεση μου το δίνει η αντίληψη των πολλών ότι ο μάγειρας και ο σεφ κάνουν μια εντελώς διαφορετική δουλειά. Με ρωτάνε οι καινούργιοι μου γνωστοί:
- Τι δουλειά κάνεις?
- Μάγειρας είμαι.
- Και που δουλεύεις?
- Έχω δικό μου μαγαζί.
- Ε, τι μάγειρας μας λες, σεφ είσαι λοιπόν.
Έχω ακούσει βέβαια και χειρότερο, από φίλο που είχε να με δει πολύ καιρό και δεν γνώριζε ότι είχα σταματήσει τη δικηγορία:
- Μωρή λινάτσα, έχω καιρό να σε πετύχω στα δικαστήρια. Πού γυρνάς?
- Αδερφέ, έχω αλλάξει δουλειά εδώ και χρόνια, δεν το έχεις μάθει?
- Όχι ρε. Και τι δουλειά κάνεις τώρα?
- Έχω γίνει μάγειρας.
- Έλα ρε μαλάκα, μάγειρας έγινες? Δεν γινόσουν τουλάχιστον ........ σεφ?
Εννοείται ότι η λέξη chef δεν είναι εννοιολογικά κενή περιεχομένου, απλά δεν καταλαβαίνω ποιος είναι ο λόγος να την χρησιμοποιούμε για να προσδιορίσουμε τη δουλειά ενός μάγειρα, ή για να το πω πιο λιανά, έχω την αίσθηση ότι τουλάχιστον στην πατρίδα μας η λέξη αυτή αυτοκοτσάρεται ή κοτσάρεται ως κοπλιμέντο για να προσδώσει σε κάποιον ένα δήθεν αυξημένο κύρος. Εξηγούμαι.
Η λέξη chef σημαίνει ο αρχηγός, ο επικεφαλής. Έτσι λοιπόν στην κουζίνα ο chef δεν είναι άλλος από τον επικεφαλής, τον αρχηγό της κουζίνας, αυτόν, που η πλουσιότατη γλώσσα μας ονομάζει ΑΡΧΙΜΑΓΕΙΡΑ.
Προφανώς, όμως, η λέξη αυτή δεν αρέσει στους σνομπ τύπους, που δεν θέλουν να αποκαλούνται μάγειρες, ούτε καν οι επικεφαλής αυτών και αυτοκοτσάρουν την ξενική λέξη chef, που η ετυμολογία της είναι απόκρυφη και που θυμίζει πολύ λιγότερο “τις κουζίνες και τα μαγεριά”, σε σχέση με την αντίστοιχη λέξη............................................
(απόσπασμα από το λήμμα ΣΤΟ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ 1 (Ο πελάτης), από το βιβλίο του Democratic Gourmet)
